Flesh-eating bacteria یک نوع عفونت باکتریایی بسیار نادر وجدی است که تحت عنوان necrotizing fasciitis شناخته میشود. Necrotizing fasciitis عفونتی است که در بافت های زیر پوست اغاز میشود و در طول لایه های مسطح بافت که لایه های مختلف بافت نرم مثل ماهیچه و چربی را از هم جدا می کنند منتشر میشود. این عفونت خطرناک بیشتر در بازوها , پاها و در دیواره وریدهای شکمی شایع است و در 30 تا 40 درصد موارد سبب مرگ میگردد. اگرچه necrotizing fasciitis بوسیله الودگی با یک یا چند باکتری ایجاد شود در اکثر موارد اصطلاح Flesh-eating bacteria برای توصیف عفونت ایجاد شده توسط  Streptococcus pyogenes به کار میرود. باکتری ها واقعا بافت را نمی خورند بلکه اصطلاح Flesh-eating به این دلیل به کار میرود که باکتری توکسینی به نام pyogenic exotoxins و سایر فاکتورهای ویرولانس تولید میکند که قادر به فعال کردن T cellsبه صورت غیراختصاصی هستند و موجب تولید بیش از حد سایتوکین ها و تحریک زیاد ماکروفاژها میگردد.ماکروفاژها نیز با تولید رادیکال های اکسیژن که معمولا هدف انها نابودکردن باکتری هاست (اما توانایی نابودی هرماکرومولکولی که در بدن با ان برخورد کنند را دارند) سبب تخریب بافت هایی مثل ماهیچه ها, پوست و چربی میشود. Streptococcus pyogenes جز group A streptococci می باشد. گروهی از باکتری ها که عامل گلودرد, عفونت های پوستی و toxic shock syndromeهستند. علائم  necrotizing fasciitis شامل قرمزی,تورم, درد و تاول در ناحیه عفونت است. تب, تهوع, استفراغ از علائم شایع هستند. از خصوصیات بیماری ایجاد سریع علائم است . پس از ایجاد جراحت یا زخم در پوست معمولا در طی24 ساعت باکتری ها به لایه های زیرین پوست حمله می کنند.