1): Wolfpack یک روش شکار گروهی می باشد که در ان تعدادی از سلول های شکارچی به صورت مشترک انزیم های هیدرولیتیکی متنوعی را تولید میکنند که باکتری های مجاور را تجزیه میکند. این تجزیه سبب دسترسی موضعی به موادمغذی حاصل ازتجزیه سلول میزبان میگردد.  Myxococcusو Lysobacter مثال هایی از این نوع پروکاریوت ها هستند که به مقدار فراوانی در خاک یافت میشوند.
 
2)  Epibiotic : دومین روش سلول به سلول است و نیاز به تماس سلولی دارد.سلول شکارچی به سطح خارجی سلول میزبان میچسبد و شروع به تجزیه و جذب مولکول های میزبان از طریق ساختارهای اختصاصی (تشکیل یک پل سیتوپلاسمی بین میزبان وشکارچی) میکند. Vampirococcusو حمله ان به گونه های مختلف Chromatium مثال تیپیکی از روش شکار Epibiotic می باشد. درجمعیت های طبیعی پروکاریوت های بزرگ  توسط پروکاریوت های دیگر پوشیده میشوند که سطح مناسبی را برای کلونیزه شدن فراهم میکند.
 
3) Direct Invasion : در این روش سلول شکارچی طی فرایندی به نام diacytosis به طور مستقیم وارد سیتوپلاسم سلول میزبان میشود. از مثال های این روش    Daptobacter می باشد که اعضا جنس Chromatiaceae خصوصا Chromatium minus را شکار میکند.
 
4)  Periplasmic: سلول شکارچی به پری پلاسم باکتری های گرم منفی حمله کرده و در ان رشد میکند. شناخته شده ترین میکروارگانیسمی که به فضای پری پلاسمی حمله میکند Bdellovibrio می باشد.